بله، تحقیقات نشان می‌دهد که روانپریش‌های «خوب» وجود دارند. بسیاری از افراد در حرفه‌های قهرمانانه مثبت ویژگی‌های روانپریشی قوی دارند.
آیا روانپریش‌ها می‌دانند که شرور هستند؟
روانپریش‌ها ممکن است بدانند که چه کاری انجام می‌دهند و آن کار از لحاظ فنی بد است، اما آن‌ها ممکن است به همان اندازه که غیر روانپریش‌ها در مورد آن احساس کنند، در مورد آن احساس نکنند، زیرا ظرفیت کمتری برای همدلی دارند.
آیا یک روانپریش می‌تواند زندگی نرمالی داشته باشد؟
و در حالی که نرخ نسبتاً بیشتری از روانپریش‌ها در زندان وجود دارد تا افراد به‌نامعلوم معمولی، بسیاری از آن‌ها به زندگی‌های نرمال، مفید و کامل می‌رسند – اما مسیر به این نقطه همیشه روان نیست.
آیا یک روانپریش می‌تواند همدلی داشته باشد؟
نویسندگان به این نتیجه رسیدند که افراد مبتلا به روانپریشی کمبود کامل یا عدم توانایی برای همدلی با دیگران ندارند، اما مکانیزم‌های مغزی مرتبط در این افراد به طور خودکار فعال نمی‌شوند (همچنین به Keysers و Gazzola، 2014 در مورد توانایی در مقابل استعداد برای همدلی مراجعه کنید).
آیا روانپریش‌ها می‌توانند خوشحال باشند؟
روانپریش‌ها احساساتی دارند … خب، برخی از احساسات. در حالی که روانپریش‌ها کمبود خاصی در احساسات مانند اضطراب، ترس و غم دارند، آن‌ها می‌توانند احساسات دیگری مانند شادی، خوشی، تعجب و نفرت را به طور مشابهی که بیشتر ما انجام می‌دهیم، احساس کنند.
روانپریش‌ها: آیا مغز آن‌ها می‌تواند تعمیر شود؟
آیا یک روانپریش می‌تواند عاشق شود؟
دوری احساسی و عدم همدلی – دو نشانه کلیدی روانپریشی – همچنین به سبک‌های دلبستگی ناسازگار مرتبط است. افرادی که در روانپریشی بالا هستند همچنان روابط عاطفی برقرار می‌کنند، خواه ازدواج کرده باشند یا ارتباط متعهدانه‌ای برقرار کنند.
آیا یک روانپریش می‌تواند بگرید؟
بعضی از زمینه‌ها وجود دارد که روانپریش‌ها ممکن است در آن‌ها احساسات نرمال تجربه کنند و عزاداری یکی از این زمینه‌هاست. در پاسخ به مرگ شخصی که با او ارتباط دارند، بعضی از روانپریش‌ها ممکن است احساس غم کنند و این ممکن است حتی احساساتی مانند گناهکاری را که در غیر این صورت غیرممکن است، به وجود آورد. گریه ممکن است بخشی از این باشد.
آیا روانپریش‌ها می‌توانند پشیمان باشند؟
برای دهه‌ها، پژوهشگرانی که بر روی روانپریشی کار می‌کردند، این اختلال را به عنوان ناتوانی عمیق در پردازش احساساتی مانند همدلی، پشیمانی یا تأسف توصیف کرده‌اند. اما مطالعه‌ای اخیر نشان می‌دهد که روانپریش‌ها نمی‌توانند احساساتی مانند پشیمانی و ناامیدی را تجربه کنند.
روانپریش‌ها چه چیزی را کم دارند؟
این مطالعه نشان داد که روانپریش‌ها ارتباط کمتری بین قشر پیشانی میانی ونترومدیال (vmPFC)، بخشی از مغز که برای احساساتی مانند همدلی و گناهکاری مسئول است، و هیجانی که ترس و اضطراب را تنظیم می‌کند، دارند.
آیا روانپریش‌ها می‌توانند به مردم اهمیت دهند؟
اما آیا همه روانپریش‌ها نشان‌دهنده کامل عدم ظرفیت عاطفی و همدلی طبیعی هستند؟ مانند افراد سالم، بسیاری از روانپریش‌ها به شیوه خود به والدین، همسر، فرزندان و حیوانات خانگی خود عشق می‌ورزند، اما در عشق ورزیدن و اعتماد کردن به بقیه جهان مشکل دارند.
روانپریش‌ها با بالا رفتن سن بدتر می‌شوند؟
خلاصه: در حالی که بیشتر مردم با بالا رفتن سن کم‌رنج‌تر می‌شوند، این موضوع به نظر نمی‌رسد در مورد افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی یا روانپریشی صادق باشد. محققان گزارش می‌کنند که رفتارهای نامطلوب مرتبط با اختلال شخصیت ضد اجتماعی معمولاً با بالا رفتن سن افراد مبتلا به این اختلال بدتر می‌شود.
چه چیزی یک روانپریش را تحریک می‌کند؟
روانپریش‌ها نه تنها قادر به اتخاذ تصمیم‌هایی بدون توجه به دیگران هستند، بلکه توسط تمایل به آسیب رساندن به همنوع خود هم رانده می‌شوند. “بعضی از روانپریش‌های شرکتی به دنبال هیجان هستند، به راحتی خسته می‌شوند، به تحریک جویی می‌پردازند و بازی‌های ذهنی انجام می‌دهند که شدیداً می‌خواهند برنده شوند.” بابیک و اوتول می‌گویند.
چگونه بفهمم که روانپریش هستم؟
- رفتاری که با نرم‌های اجتماعی متناقض است.
- نادیده گرفتن یا نقض حقوق دیگران.
- عدم توانایی در تشخیص درست از غلط.
- سختی در نشان دادن پشیمانی یا همدلی.
- تمایل به دروغ گفتن به طور مکرر.
- متلاشی کردن و آسیب رساندن به دیگران.
- مشکلات متوالی با قانون.
خداوند در مورد روانپریش‌ها چه می‌گوید؟
روانپریشی در کتاب مقدس آن‌ها ادعا می‌کنند که خدا را می‌شناسند، اما با اعمالشان او را انکار می‌کنند (تیتوس 1:15-16، NIV). ویژگی‌های اصلی این افراد، وجدان نقصان‌آلود یا کم‌کار آن‌ها، دوگانگی، بی‌احساسی و مهم‌تر از همه، پتانسیل آن‌ها برای زدن آسیب‌های بزرگ به جماعت‌هاست.
آیا یک روانپریش می‌تواند نجات یابد؟
بر اساس بهترین دانش ما، درمانی برای روانپریشی وجود ندارد. هیچ قرصی نمی‌تواند همدلی را درون آدم‌ها بیاندازد، هیچ واکسنی نمی‌تواند جلوی قتل به خون سرد را بگیرد و هیچ میزان درمان گفتاری نمی‌تواند ذهن بی‌خبر از دیگران را تغییر دهد. به عبارت دیگر، روانپریش‌ها برای جهان اجتماعی عادی از دست رفته‌اند.
چرا روانپریش‌ها می‌خواهند به شما آسیب بزنند؟
بر خلاف سادیست‌ها، روانپریش‌ها به افراد بی‌آزار آسیب نمی‌زنند فقط به این دلیل که از آن لذت می‌برند (اگرچه ممکن است این‌طور باشد). روانپریش‌ها چیزهایی را می‌خواهند. اگر آسیب زدن به دیگران به آن‌ها کمک کند که به چیزی که می‌خواهند برسند، پس چنین باشد. آن‌ها از این رو می‌توانند به این شکل عمل کنند زیرا احتمال کمتری دارند که همدردی یا پشیمانی یا ترس را احساس کنند.
روانپریش‌ها چه می‌خواهند؟
روانپریش‌ها بسیار به دنبال پاداش‌هایی هستند اما بر اساس این تحقیق، مغز یک روانپریش در واقع سیم‌کشی شده است تا در هر صورتی به دنبال پاداش‌ها بگردد. به این دلیل است که مغز یک روانپریش می‌تواند تا چهار برابر دوپامین بیشتری را در پاسخ به یک پاداش نسبت به یک غیر روانپریش ترشح کند.
روانپریش‌ها در مورد چه چیزی نگران هستند؟
روانپریش‌ها هم هرگز اظهار نمی‌کنند که، مثل شما، در مورد “نگرانی” از بودن یکی از آن‌ها هستند. آن‌ها ممکن است بدانند که گرایش‌های روانپریشی دارند، اما آن‌ها در مورد نگرانی از آن بیگانه‌اند.
آیا روانپریش‌ها می‌توانند ذهن بخوانند؟
یک روانپریش می‌تواند به شکل بسیار بالایی از همدلی شناختی نیز برسد. در واقع، آن‌ها در خواندن دیگران بسیار ماهر هستند. گاهی اوقات به نظر می‌رسد که می‌توانند ذهن بخوانند. اما با این حال، اگرچه آن‌ها می‌توانند احساسات دیگران را درک کنند، این احساسات برای آن‌ها اثر عاطفی ندارد – آن‌ها همدلی عاطفی ندارند.